Peregrynacja Figury Matki Bożej Loretańskiej

"Rodzina sakramentalna" - solą ziemi

Pod takim hasłem przebiega peregrynacja figury Matki Bożej Loretańskiej w diecezji warszawsko-praskiej ogłoszona przez Ks. Abp Henryka Hosera w Liście duszpasterskim na Nowy Rok 2013 (Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki). Kopia cudownej figury Matki Bożej Loretańskiej z polskiego Loretto k. Wyszkowa nawiedza poszczególne dekanaty i parafie w okresie od 6 stycznia do 24 listopada 2013 r. W Roku Wiary Maryja jako Ta, która uwierzyła i zawierzyła Bogu, ma być naszą przewodniczką na drogach wiary. To Jej w Sanktuarium Domku Świętego w Loreto we Włoszech Benedykt XVI zawierzył 4 października 2012 r. owoce Roku Wiary w Kościele, jak i Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów poświęcone nowej ewangelizacji. W historii naszego Sanktuarium to pierwsza peregrynacja figury Matki Bożej Loretańskiej. Matka Boża Loretańska każdego roku od wielu już lat przyciąga coraz to większe rzesze wiernych, zwłaszcza na wrześniowe uroczystości odpustowe w Loretto. To wielka radość, że tym razem Maryja, wychodząc w figurze ze swego domu, będzie mogła dotrzeć do wszystkich wiernych naszej diecezji. Jej zawierzamy duchowe owoce Roku Wiary, prosząc dobrego Boga, aby umacniał i rozpalał na nowo łaskę wiary w rodzinach, które są fundamentem Kościoła, we wspólnotach zakonnych, we wszystkich ruchach i stowarzyszeniach kościelnych.

Powitanie:

Nasza wspólnota w dniu dzisiejszym staje u wrót swych domostw jak św. Elżbieta witając Najświętszą Maryję Pannę. Pragniemy powtórzyć Jej słowa powitania "[...] a skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?" Serca nasze są poruszone a myśli pełne uwielbienia i radości. Ten Dom staje się w tym momencie miejscem wzrastania i dojrzewania do przyjęcia woli Bożej - tej z Nazaretu i Ain-Karim. Pragniemy być pokornymi sługami i służebnicami Pana oraz wypełnić wszystko cokolwiek nam Jezus Chrystus powie.

Podziękowanie:

Ta chwila przebywania w domu nazaretańskim z Matką świętej rodziny, w znaku widzialnym tej "Figury", którą dziś przekazujemy w ręce innej wspólnoty parafialnej i dekanalnej, staje się z jednej strony rozstaniem a z drugiej - serdecznym dziękczynieniem za pozostawienie w naszych sercach wiary, nadziei i miłości by nasze życie było bogatsze w miłosierdzie i godne świadectwo dziecka Bożego.